Macie czasem tak, że po przeczytaniu jakiejś naprawdę świetnej książki, nie możecie przystąpić do żadnej nowej, bo czujecie, że jakoś tak głupio, nie wypada tak po prostu zacząć sobie czegoś nowego, kiedy emocje po prawdziwie pięknej literaturze jeszcze nie opadły? Zdarza mi się to rzadko i tak właśnie było (w zasadzie ciągle jest, choć czytam już 2 inne książki, jednak nie powieści) z „Małym życiem”.

Książkę kupiłam jak tylko się ukazała (London, of course),  ale jakoś ociągałam się z lekturą. Nie mogłam przebrnąć przez pierwszy rozdział i męczyło mnie angielskie wydanie – małe litery. Potem jednak dostałam w prezencie polskie – ładne, w twardej obwolucie i  z odpowiedniej wielkości czcionką – 😉 i machina ruszyła! Na zdjęciu możecie porównać okładki – osobiście bardziej podoba mi się angielska, jest bardziej nowojorska (schody!). Zgadnijcie, gdzie toczy się akcja „Małego życia”…

O czym jest „Małe życie”? O przyjaźni, miłości, kondycji ludzkiej. Nie znajdziecie tu jednak patosu kojarzącego się z tymi słowami. Nie pamiętam, kiedy ostatnio spotkałam się z tak piękną, czystą miłością. Czytając ma się złamane serce, a jednocześnie czuje powiew nadziei, że prawdziwie dobro i nieskazitelne uczucia ciągle drzemią gdzieś w ludziach w naszym materialistycznym świecie.

Nota obwolutowa: Czterech przyjaciół tuż po ukończeniu studiów przenosi się do Nowego Jorku, aby zacząć nowe życie. Nie mają nic poza sobą i swoimi ambicjami. Willem – aspirujący aktor, JB – utalentowany malarz, Malcolm – sfrustrowany architekt, oraz tajemniczy i wycofany Kude, który stanowi dla wszystkich punkt oparcia. Z czasem ich relacje stają się coraz bardziej pogmatwane za sprawą uzależnień, sukcesów i dumy. Oto poruszająca do głębi opowieść o wielkim mieście, które daje szansę na zapomnienie o przeszłości, i o życiu w bólu, który nie pozwala o niej zapomnieć. To proza, która w całym swoim pięknie opisuje doświadczenia, zła, granice ludzkiej wytrzymałości i tyranię pamięci. Czytaj dalej →